Ο Ταρκόφσκι κάποτε είχε επιπλήξει τον βοηθό του, λέγοντας του: «καλά δεν βλέπεις ότι χάνεις την ποιότητα όταν το παρακάνεις με την επεξεργασία;».
Αυτή την γεύση είχα όταν ξεκίνησα να μιλάω με το μάτι πίσω από το Λόγω Τιμής: Όπως η πρώτη ύλη σε ατελιέ γλύπτη που βρίσκεται στη φυσική της κατάσταση. Σαν το τραχύ raw silk, το φυσικό μετάξι, το βαμβάκι το διαμάντι. Σαν οποιοδήποτε προϊόν που δεν το έχουν επεξεργαστεί αρκετά και σωστά, ώστε να φτάσει σε ένα «υψηλό» εντός κι εκτός εισαγωγικών επίπεδο.
Εχει όμως υπογράψει σκηνοθετικά και πολύ γνωστές ακόμα σειρές όπως το Η Ζωή που δεν Έζησα, το Λένη, το Φεύγα, το Μωβ Ροζ, το Ουδέν Πρόβλημα, το Όνειρο Ήταν και πολλές ακόμα.
Μας έκανε και δώρο, αμοντάριστα, πρωτόλεια δυόμιση ολόκληρα λεπτά απ τα καινούργια γυρίσματα:
«Η σκηνή που πάει ο Ψηλός στο μπαρ»!
- Χωροταξικά θ ακολουθήσουμε τα χνάρια του ΛόγωΤιμής;
Το ένα σπίτι των 2 αγοριών του Μιχάλη Τσίου (Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη) και του Αρη (Γιώργου Πυρπασόπουλου) ήταν στην Γαλάζια θρυλική πολυκατοικία στα Εξάρχεια, τα κορίτσια η Ηρώ, η Μάνια και η Αθηνά υποτίθεται ότι μένανε σε έναν από τους ψηλούς ουρανοξύστες στην Μεσογείων ο Μάνος (Άλκης Κούρκουλος) με τον Βασίλη (Δημήτρης Αλεξανδρής) «μέναν» στην Νέα Σμύρνη
Η 1η season κινήθηκε στο κέντρο της Αθήνας Εξάρχεια κλπ, το ίδιο θα κινηθεί και η 2η στο μεγαλύτερο κομμάτι της.
- Ο Άλκης περίμενε την Ηρώ στον πεζόδρομο της Ηρακλειδών και δεν την πρόλαβε τελικά, τι να περιμένουμε;
Αυτή την φορά τρέχει ο Άλκης…
«Η 1η season ξετυλίχτηκε στην Πάτρα που μπήκε σχεδόν σαν όρος για να την αναλάβω σκηνοθετικά. Ήταν η 1η μου δουλειά το Λόγω Τιμής. Έψαχνα να βρω δικλείδες ασφαλείας στο άγχος μου που ήμουν σίγουρος ότι θα είχα πριν καν ξεκινήσω οπότε εκεί ήταν ένα κομμάτι που αισθανόμουν ασφάλεια»
Η σειρά έχει προβληματισμούς, έχει έντονες συναισθηματικές στιγμές, γέλιο κι αυτό που προσπαθούμε ακόμα και τώρα στο τέλος των γυρισμάτων και μέχρι να ολοκληρωθεί όλο αυτό το υλικό και να γίνει δουλειά, είναι να καταφέρνουμε να βγάζουμε ότι αλήθεια έχουμε μέσα μας.
Αυτό που θέλουμε είναι να καταφέρνουμε να βγάζουμε ότι αλήθεια έχουμε μέσα μας
- Έχοντας μείνει σε μια ανήσυχη φοιτητοπαρέα του 1996 ας πάμε 20 χρόνια μετά να κάνουμε μια γέφυρα, έχουμε ένα μεγάλο gap, μας λείπουν είκοσι χρόνια.
Είμαστε παρέα από τότε ως τώρα…Φίλοι ήμασταν ακόμα κι όλα αυτά τα χρόνια κάναμε παρέα υπήρχαμε κι όλοι μαζί μεγαλώσαμε σαν παρέα. Στην καθημερινότητά μας, πέρα κι απ το επαγγελματικό, κάναμε κι άλλες δουλειές μαζί.
-Yπάρχει ακόμη η χημεία μεταξύ των συντελεστών; Αυτά τα 20 χρόνια με δεδομένο ότι μεσολάβησε και η οικονομική κρίση λειτουργούν σαν gap ή σαν γέφυρα μεταξύ σας;
Στην πραγματικότητα, δεν χαθήκαμε ποτέ. Οι άνθρωποι ωριμάσαμε, γράψαμε προσωπικές διαδρομές, αλλά ο πυρήνας του χαρακτήρα δεν αλλάζει. Παραμείναμε εμείς, μέσα στα χρόνια.
-Όμως είκοσι χρόνια είναι πάρα πολύ μεγάλο διάστημα. Είναι μια ζωή, δύο ζωές…
Το 20 εμένα μου φαίνεται λίγο. Κρατάνε οι δεσμοί αυτοί, μάλλον και θα πρέπει να κρατάνε κάποιες φιλίες, για να έχει και νόημα. Έχω φίλους που τους έχω είκοσι χρόνια και παραπάνω…
- Στο νέο κύκλο θα συναντήσουμε τέτοιες ποιότητες; Γιατί στον πρώτο είχε λίγο να κάνει με το θυμικό των πιτσιρικάδων, της εφηβείας…
Το «Λόγω Τιμής» τότε είχε να κάνει με την ανεμελιά, ήμασταν πιο ξέγνοιαστοι λόγω ηλικίας τώρα μεγαλώσαμε.
- Η επιστροφή πως ήταν για σας στο σήριαλ; Τι συναισθήματα σήκωσε από μέσα σας;
Η χαρά είναι το φόντο και ο καμβάς, πάνω στον οποίο έρχεται να προστεθεί μια τεράστια γκάμα συναισθημάτων. Θέλοντας και μη, επιστρέφεις στο παρελθόν, κάνεις τον απολογισμό σου, την αυτοπαρατήρησή σου… Συνειδητοποιείς πόσες και ποιες απομυθοποιήσεις έχουν ρίξει το νερό τους στον μύλο της ωρίμανσής σου. Βαθιά μέσα μου, πιστεύω πως όλα αυτά τα συναισθήματα, κατά μία έννοια, τα μοιράζεται μαζί μας και το κοινό. Οι άνθρωποι που τότε είχαν αγαπήσει το «λόγω τιμής». Το μεγαλύτερο ποσοστό τους ήταν συνομήλικοι που μεγάλωσαν μαζί μας. Μοιραζόμαστε την επίγευση της νοσταλγίας που, εγγενώς, κουβαλάει το παρελθόν μας. Το τότε και το τώρα. Τι έχουμε πετύχει; Ποιοι είναι δίπλα μας; Ποιοι έχουν αποδειχτεί στρατιώτες και συνοδοιπόροι στη ζωή μας;
- Hταν κάτι που το περιμένατε, το θέλατε;
Ναι το ήθελα. Το πάλευα. Το πίστευα. Το προσπάθησα πάρα πολύ. Δεν πιστεύαμε ότι θα το καταφέρουμε με τον τρόπο που γίνεται, γιατί την μεγαλύτερη σημασία εδώ την έχει ο τρόπος που γίνεται. Αυτό έχει για μένα μεγάλη σημασία. Ήταν ανέφικτο για όλους μας. Δεν πιστεύαμε ότι θα γίνει.
Και τώρα μιλάμε για μια παραγωγή που ανήκει σε μας. Ανήκει στους δημιουργούς. Είναι το 1ο εγχείρημα στην Ελλάδα που η παραγωγή ανήκει στους δημιουργούς. Το κανάλι απλώς θα το φιλοξενήσει για μια σεζόν. Δεν του ανήκει, το προϊόν είναι δικό μας.
Yπάρχουν ωστόσο κάποιες εταιρείες υποστηρικτές πίσω απ’ αυτή την μεγάλη παραγωγή που χωρίς αυτές δεν υπήρχε περίπτωση να έχουμε το αποτέλεσμα που θέλαμε. Για να γίνονται πλέον δουλειές με κάποιες προϋποθέσεις που τα τελευταία 10 χρόνια δεν τις έχουμε, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. πλέον. Και παγκόσμια έτσι γίνεται πια. Οι σειρές έχουν πίσω τους χορηγίες, στην Ελλάδα γίνεται πρώτη φορά. Win- win είναι όλο αυτό έτσι κι αλλιώς, βλέπουμε τεράστιες σειρές με τεράστιους ηθοποιούς παίζουν με προϊόντα παγκοσμίως.
Ναι το ήθελα. Το πάλευα. Το πίστευα. Το προσπάθησα πάρα πολύ.
- Τα νέα παιδιά της καινούργιας season αισθανθήκαν, μπήκαν εύκολα στην χημεία της παρέας, ή ήταν ξένο σώμα αρχικά;
Kαθόλου, αμέσως ενωθήκαν παρότι είναι πολύ πιτσιρίκια, κάποιοι παίζουν για πρώτη φορά. Όπως ήταν το ’96 για κάποια απ τα παιδιά που είναι τώρα μεγάλοι ηθοποιοί. Όλα τα παιδιά είναι πολύ υποστηρικτικά προς τους νέους, όλοι τους.
- Με την Μιρέλλα Παπαοικονόμου γνωριζόσασταν από πριν τη σειρά;
Mε την Μιρέλλα γνωριστήκαμε στις αρχές του ’90 πάνω σε μια άλλη δική της σειρά, τις Γυναίκες όπου ήμουν βοηθός σκηνοθέτη τότε. Μετά δημιουργήσαμε πάρα πολλά πράγματα μαζί.
- Η τηλεόραση έχει την έννοια του εφήμερου για εσάς; Είστε άνθρωπος του εφήμερου;
Την τάση του εφήμερου την έχουν αναστρέψει πολλές δουλειές στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα χρόνια της ιδιωτικής, αλλά και πιο παλιά.
Αν υπήρχε συνταγή επιτυχίας, θα την ακολουθούσαμε όλοι, τις επιτυχίες τις κάνει ο κόσμος, απ την στιγμή που κάτι καταφέρνει να τον αγγίξει και για κάποιο λόγο. Το «λόγω τιμής», ήταν μία νεανική παρέα. Όλοι έχουμε περάσει από αυτό. Φαίνεται πως ο κόσμος , εκεί έξω, κάτι έβρισκε σε αυτό.
Απ την άλλη δεν αντιμετωπίζω την τηλεόραση σαν κάτι άλλο, την ίδια δουλειά που θα έκανα σκηνοθετώντας μια ταινία για τον κινηματογράφο, ακριβώς το ίδιο κάνω και για την τηλεόραση. Το ίδιο θα ένιωθα, το ίδιο θα έδινα.
- Το ζήσατε ήταν ένα πάρτι για σας όλο αυτό, το αισθανθήκατε…
Ναιι το νιώσαμε μαζί με όλες τις αντιξοότητες που όλες οι δουλειές τις έχουν.
- Ναι και σε μια εποχή ιδιαίτερα πιεσμένη για όλους με τα απόνερα της οικονομικής κρίσης, τις ανεργίες…
Ναι αλλά πρέπει να το ξεπεράσουμε αυτό, μόνοι μας κι ας μην έχει λυθεί, γιατί εμείς πρέπει να πάμε παρακάτω. Γιατί αν εμείς πάμε παρακάτω θα τραβήξουμε κι άλλους μαζί μας. Είναι σαν ποτάμι αυτό, όσο μένουμε στάσιμοι δεν κυλάει το νερό. Κάτι πρέπει να κάνουμε.
Δεν το πίστευε κανένας αυτό με το Λόγω Τιμής. Ο Κωνσταντίνος ο Μαρκουλάκης είπε το «ναι» επί της αρχής, γιατί πίστευε όπως είπε αργότερα ότι «αποκλείεται να το καταφέρει αυτό δεν γίνεται».
Είναι σαν ποτάμι αυτό, όσο μένουμε στάσιμοι δεν κυλάει το νερό.
- Επίσης ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης μιλώντας μας σε συνέντευξη μας είπε ότι επιστρέφει μαζί και η αθωωότητα.
Είμαστε μιας ηλικίας αλλά ναι μέσα μας παραμένουμε παιδιά, να εδώ ο «Γιαννάκης» (μου δείχνει γελώντας τον μοντέρ του Γιάννη Τσιτσόπουλο).
- Και το κοινό είναι υποψιασμένο από την πρώτη season και περιμένει πώς & πώς τα καινούργια επεισόδια. Ο θόρυβος που έχει δημιουργηθεί σου δίνει την αίσθηση ότι την ημέρα της προβολής του 1ου επεισοδίου δεν θα ναι ψυχή στον δρόμο.
Όντως έχουμε γεννήσει προσδοκία, Aυτή η προσμονή και η προσδοκία είναι πάρα πολύ επικίνδυνο μου δημιουργεί τεράστια ανασφάλεια. Ότι και να κάνεις δεν μπορείς να καλύψεις αυτή την τόσο μεγάλη προσδοκία του κόσμου. Δεν ικανοποιούμαι απ’ την φύση μου από τίποτα…
- Σαν τελειομανία ακούγεται αυτό
Δυστυχώς για τους γύρω μου
- Πόσες ώρες δουλειάς δηλαδή μπορεί να έχει πίσω της μια σκηνή που βλέπουμε εμείς;
Kαταρχήν υπάρχει πολλή δουλειά μέχρι να φτάσουμε στο γύρισμα, έχω εξαντλήσει στο μυαλό μου επί πόσους μήνες τόσες κι άλλες τόσες εκδοχές. Κι ακόμα και στο γύρισμα μπορεί μια λεπτομέρεια να μου ανατρέψει όλο εκείνο που είχα στο μυαλό μου.
-Να γυρίσουμε λίγο πίσω στην Πάτρα του Λόγω Τιμής τότε, εικόνες, άνθρωποι τι έχει μείνει;
Είναι πολλά εκείνα που θα μπορούσα να απαριθμήσω. Αν πρέπει να διαλέξω κάτι, όμως, τότε θα αναφερθώ στην αγάπη του απλού κόσμου. Ήμουν ένας νεαρός σκηνοθέτης με όρεξη και το προσωπικό μου όραμα. Είναι απολύτως φυσιολογικό να έχει εντυπωθεί , βαθιά μέσα μου, η όποια ανιδιοτελής βοήθεια και έμπρακτη συμπαράσταση έλαβα από τους ανθρώπους που αγκάλιασαν την προσπάθεια. Αναστάτωσα την πόλη τους και από την υπομονή και την επιφυλακτικότητα, γρήγορα πέρασαν στην προθυμία, την συνεργασία και την εξυπηρέτηση. Έγιναν πολύτιμοι σύμμαχοι.
-Έχετε μια ασφάλεια τώρα στην σκηνοθεσία της σειράς; Λειτουργεί η πρώτη season λίγο σαν δίχτυ ασφαλείας για εσάς;
Θα το περιέγραφα περισσότερο σαν ένα τεράστιο φορτίο ευθύνης, με όλες τις θετικές και αρνητικές προεκτάσεις του. Η εμπειρία δεν σε αφήνει να νιώσεις ποτέ ασφαλής. Δεν πιστεύω πως είναι εποικοδομητικό συναίσθημα για την δουλειά μας. Η εμπιστοσύνη στις ειλικρινείς προθέσεις, να βάλω όλη μου την αγάπη και τη χαρά, για την δουλειά μου, με κάνουν να νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Ήσυχος. Όχι ασφαλής.
Το να βάλω όλη μου την αγάπη και τη χαρά, για την δουλειά μου, με κάνουν να νιώθω καλά με τον εαυτό μου.
- Έχετε το ίδιο συνεργείο; λειτουργείτε σαν οικογένεια με τους ανθρώπους που δουλεύουν πίσω απ’ τις κάμερες;
Έχω μόνο μερικούς συνεργάτες από εκείνο το συνεργείο. Μέσα στα χρόνια , τα πράγματα αλλάζουν. Ακόμα κι έτσι , όμως, πιστεύω πως μόνο η αίσθηση της οικογένειας λειτουργεί, με ότι σημαίνει αυτό.
Είναι το αριστερό μου χέρι οι συνεργάτες μου.
Βρισκόμαστε με τους περισσότερους δεν κάναμε κάθε μέρα παρέα αλλά κι ένα χρόνο να χουμε να βρεθούμε είναι σαν να μην πέρασε καθόλου ο καιρός.
-Και σε μια εποχή που δεν υπάρχουν παρέες πια;
Που για μένα υπάρχουν, δεν θέλουμε να το βλέπουμε. Ακόμα υπάρχουν παρέες, δεν γίνεται να μαστε εμείς οι άνθρωποι του Λόγω Τιμής παρέα και να μην υπάρχουν κι άλλες, βεβαίως υπάρχουν. Νομίζω ότι έχουμε μπει σε μια απαξίωση, μας το ‘χουνε δημιουργήσει, έχουμε μπει από μόνοι μας, οι συνθήκες, δεν ξέρω. Όμως είναι στο χέρι μας να τις προβάλλουμε. Και είναι στο χέρι μας να σκεφτόμαστε θετικά να κάνουμε πράγματα που ανατρέπουν την καθημερινότητα,
Ολοι περνάμε δύσκολα, περνάει η χώρα μας περνάει η κοινωνία…τα τελευταία 10 χρόνια περνάμε πάρααα πολύ δύσκολα. Αλλά οφείλουμε να σκεφτόμαστε θετικά κα να κάνουμε ο καθένας ένα μικρό βηματάκι, παρ όλα τα εμπόδια, προς τα μπροστά. Και τότε κάτι σιγά σιγά θ αλλάξει. Δεν υπάρχει κάποια εξωτερική δύναμη να μας βοηθήσει. Η δύναμη είναι μέσα μας. Και κάτι πρέπει να κάνουμε, με όποιο κόστος, με όποιο κόπο.
Πίστευα παρά πολύ στο ότι θα ξαναγινόταν το Λόγω Τιμής.Και τελικά αυτό που μου δίδαξε αυτή η ιστορία, όταν πιστεύεις πραγματικά σε κάτι και με πολύ κόπο, πολύ προσπάθεια, απογοητεύσεις, με όλα σου τα συναισθήματα, έχεις με τα μέρος σου τις πιθανότητες να γίνει.
Η δύναμη είναι μέσα μας. Και κάτι πρέπει να κάνουμε, με όποιο κόστος, με όποιο κόπο.
- Φαντάζομαι ότι θα υπήρχαν πολλές νύχτες που θα σκεφτόσασταν την συνέχεια και το «πώς» θα γίνει όλο αυτό…
Ατελείωτες, ενάμιση χρόνο πάλευα για να το στήσω αυτό. Απ’ την στιγμή που αποφάσισα ότι θα το κάνω μ’ αυτό τον τρόπο. Πρωτόγνωρο, δεν έχει ξαναγίνει, δεν το πίστευε κανένας. Κάποιοι μπορεί και να γελάγανε. Και πόρτες φάγαμε κι αυτό κι εκείνο και μα κα μου αλλά δεν το έβαλα κάτω. Είμαι κι επίμονος άνθρωπος, αν κάτι μου μπει στο μυαλό θέλω να εξαντλώ όλες τις δυνατότητες του, να το τερματίζω.
- Ποιος είναι ο πιο διαβασμένος, o πιο φρόνιμος, ο πιο αντιδραστικός από την παρέα;
Έχω ευτυχίσει να είναι όλοι τους εξαιρετικοί συνεργάτες. Από εκεί και μετά, ο καθένας μας έχει τις μέρες του. Όπως τα ξέρετε.
- Έχετε υπογράψει και την διαφημιστική καμπάνια της Φιξ, ως μέρος του λόγω τιμής, ως προϊόν, ως τι;
Νομίζω πως οι λόγοι είναι ξεκάθαροι. Ακόμα και το ανυποψίαστο κοινό, μπορεί να φανταστεί όλο το οικονομικό «παιχνίδι» που πρέπει να γίνει , μέχρι μια σειρά να φτάσει στους δέκτες τους. Η ποιότητα του αποτελέσματος , κάθε προσπάθειας, εξαρτάται άμεσα από την χρηματοδότηση. Στην Ελλάδα των δύσκολων καιρών, μόνο με συνεργασίες μπορούμε να προχωρήσουμε.
- Tι είναι αυτό που μπορεί να αποσυντονίσει τον Λάμπη;
Το να μην μπορώ να επικοινωνήσω , σε κάποιον που εμπιστεύομαι, μια ιδέα που έχω στο μυαλό μου. Κάποιες φορές έχω την αίσθηση της εικόνας , αλλά μου λείπουν οι λέξεις. Μέχρι να το βρω αποσυντονίζομαι, επειδή οι εικόνες μου έρχονται πιο αυθόρμητα από τις λέξεις.
Οι εικόνες μου έρχονται πιο αυθόρμητα από τις λέξεις
-Θυμηθείτε κάτι εξωφρενικό που έχετε κάνει προκειμένου να πετύχει το γύρισμα;
Μέσα από τα διάφορα, πρώτο μου έρχεται ένα περιστατικό , στο γύρισμα μιας σκηνής με την Μαρία Φωκά και τον Χριστόφορο Νέζερ. Ήμουν βοηθός σκηνοθέτη. Καταστροφή της Σμύρνης και κάθονται, οι δυο τους, σε μια βάρκα που έπρεπε να μην κουνιέται. Βρισκόμασταν στο Λαύριο , μια παγωμένη μέρα του χειμώνα με αέρα. Εν ολίγοις, βούτηξα στα παγωμένα νερά, όπως ήμουν, και κρατούσα τη βάρκα.
-Ποια είναι η αγαπημένη σας απασχόληση εκτός σετ;
Να βρίσκομαι με τους φίλους και τους ανθρώπους που αγαπώ. Ένα τραπέζι γεμάτο φίλους και ένα ποτηράκι κρασί, είναι μία αγαπημένη συνθήκη.
Σημ: Οι εταιρείες που υποστήριξαν την σειρά να γίνει πραγματικότητα είναι οι: Fix, Coca Cola, Μπισκότα Παπαδοπούλου, Αμβυξ, Peugeuot
Photo Credits: Γιάννης Ευαγγελίου
