Αν ψάξεις στο λεξικό, θα βρεις δίπλα στη λέξη «παρέα» να λέει: η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε φίλους, με κοινά ενδιαφέροντα και επιθυμίες, οι οποίοι συναντιούνται συχνά, μία διαδικασία κοινωνικής συναναστροφής και κοινωνικοποίησης.
Και ναι, οι παρέες γράφουν ιστορία. Τη δική τους αλλά και τη δική μας. Κουβεντιάζουν, γλεντάνε, τσακώνονται, μονιάζουν, γελάνε, κερδίζουν στην αγάπη, χάνουν στα χαρτιά, παίρνουν αέρα τα μυαλά τους, προσγειώνονται, πετάνε. Πάντα έτσι ήταν. Έτσι είναι ακόμα. Είναι;
Μέσα από μια παρέα, πάνε 20 χρόνια τώρα, μια παρέα επτά φίλων και συμμαθητών από την Πάτρα, την παρέα του «Λόγω Τιμής», της Μιρέλλας Παπαοικονόμου, ταξιδέψαμε, ονειρευτήκαμε, αλλάξαμε, ταυτιστήκαμε, συγκινηθήκαμε, χαμογελάσαμε, τραγουδήσαμε «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια» (τραγούδι μαγικό του Δημήτρη Παπαδημητρίου).
Τώρα, 20 χρόνια μετά, η παρέα ξανασυναντιέται. Θέλουν να θυμηθούν, να (ξανα)ζήσουν, να ταξιδέψουν στο τότε αλλά και να ζήσουν το τώρα. Τόσο διαφορετικοί όλοι (απ' έξω τους), τόσο όμοιοι όλοι (από μέσα τους). Φτιαγμένοι, λες, από το ίδιο υλικό. Των ονείρων. Για να είναι πάντα στον αφρό.
Το «Λόγω Τιμής» θα είναι πάλι εδώ. Ξαναδιαβάζω τον ορισμό της παρέας και στο μυαλό μου σχηματίζεται η εικόνα του Τσίου, του Ψηλού, του Βασίλη, του Άρη. Βλέπω μπροστά μου τη Μάνια, την Ηρώ, την Αθηνά και σκέφτομαι πόσο πολύ αγαπήθηκαν (από όλους μας) όλοι αυτοί.
Όση ώρα διαβάζω τον ορισμό της παρέας, στο μυαλό μου σχηματίζεται η εικόνα του Τσίου, του Ψηλού, του Φαντάρου. Της παρέας του «Λόγω Τιμής», στο οποίο είναι αφιερωμένο το micro-site του Allyou.gr, της παρέας των νέων της Πάτρας που επιστρέφει το φθινόπωρο στον ΣΚΑΪ. Τα πρόσωπα με τα οποία ταυτίστηκα, έγιναν ο καθρέφτης της καθημερινότητας και του χαρακτήρα μου. Τα γερά ερείσματα της φιλίας τους δίνουν οξυγόνο στην παρέα, 20 χρόνια μετά. Το ίδιο βλέμμα, το ίδιο άγγιγμα, το ίδιο στέκι, ο ίδιος μεζές, η ίδια μπύρα. Σαν η μοίρα να έχει μεριμνήσει για αυτή τη συνθήκη. Γιατί οι φιλίες είναι FIX.
Οι γεύσεις
Σήμερα, η Ηρώ (Βίκυ Βολιώτη) είναι παντρεμένη με το Θανάση (Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος). Mαζί έχουν ένα ξενοδοχείο στα Κύθηρα. Η Ηρώ αποφασίζει να καλέσει την (παλιά) παρέα της Πάτρας για να ζωντανέψουν το παρελθόν. Για την πρώτη βραδιά τους ετοιμάζει ένα δείπνο, με το φεγγάρι να λούζει κάθε πιάτο και πρωταγωνιστή ...τα παραδοσιακά λαδοπαξίμαδα των Κυθήρων. Ό,τι πιουν θα ενώσει τα κομμάτια από το παρελθόν με το παρόν. Κρασί ή μπύρα; Μπύρα. Ελληνική.
Οι γεύσεις πάντα πρωταγωνιστούσαν όταν οι επτά τους βρισκόντουσαν, παλιά. Το ίδιο και τώρα. Πάντα τους έψαχναν για γεύσεις αυθεντικές, γνήσιες, διαφορετικές. Να θυμίζουν φιλί και μυρωμένη ανάσα. Το 'ξερε και το θυμόταν η Ηρώ. Κι έβαλε τα δυνατά της.
Οι μυρωδιές
Πίσω από τον ήχο της θάλασσας, πέρα από τη δυνατή μυρωδιά και τη γεύση της προβάλει η μυρωδιά του ελληνικού καλοκαιριού. Μια μυρωδιά από μπύρα, αντηλιακό, καρπούζι. Ολ' αυτά μαζί κάνουν Ελλάδα, νησί, ήλιο. Και σε ταξιδεύουν. Στα Κύθηρα.
Εκεί που οι μυρωδιές παραμένουν αναλλοίωτες, που ελευθερώνουν αρώματα, ξυπνούν τις αισθήσεις και απελευθερώνουν κάθε κύτταρο απέναντι στο χρόνο.
Τα βράδια
Όλα τα ωραία το καλοκαίρι συμβαίνουν τη νύχτα. Είναι που όλα χρωματίζονται αλλιώς. Μ' ένα χρώμα κεχριμπαρένιο. Το περπάτημα στα σοκάκια ενός ελληνικού νησιού μετά τη δύση του ηλίου, η ξυπόλητη βόλτα δίπλα στα μπλε θαλασσινά νερά, η γλυκιά επιθυμία να ξεδιψάσεις. Μαζί με τα βότσαλα κρατάς ένα παγωμένο γυάλινο μπουκάλι μπύρα. Παρέα, ταξίδι, απόλαυση. Στο Μυλοπόταμο, ή στη Νεράιδα, τα κορίτσια, η Ηρώ, η Μάνια και η Αθηνά, κάνουν βραδινό μπάνιο. Τα νερά ειν' αλλιώς τα βράδια. Κι εκεί στον Καταρράκτη της Νεράιδας, όλα παίρνουν και μιαν όψη μαγική.
Οι αισθήσεις
Από τη μια: η φοιτητική ζωή. Aπό την άλλη: η ενήλικη. Και παντού να κυριαρχεί η αίσθηση από αυτό το «πέρασμα». Το πέρασμα από τα ξένοιαστα χρόνια της φοιτητικής ζωής στην ενήλικη πραγματικότητα, στον ενήλικο τρόπο ζωής, στην ενήλικη ματιά. Από την κιθάρα και το τραγούδι στην παραλία, στις μουσικές από τα smartphone. Από τις φοιτητικές σημειώσεις στα laptop, από την ξεγνοιασιά στην απόλυτη αίσθηση ευθύνης. Άλλαξε ο Μιχάλης. Κι ο Θανάσης. Ωρίμασε ο ψηλός. Αλλάζουν και οι αισθήσεις; Αλλάζουν όπως τα χρώματα, οι γεύσεις, οι σκέψεις, οι επιθυμίες. Κοινό τους στοιχείο: οι στιγμές αναφοράς. Σε ένα μεθύσι, ένα απόγευμα, ένα γλέντι, ένα κορίτσι, ένα αγόρι. Και οι αξίες. Του καθενός και όλων μαζί. Που μένουν σταθερές. Όπως η φιλιά, η αγάπη, η τρυφερότητα.
Οι εποχές
Λένε πως κάθε εποχή αντιστοιχεί στο χαρακτήρα μας. Αισιόδοξη και τρυφερή; σαν τη Μάνια; Είσαι η Άνοιξη! Τρελούτσικος κι ατίθασος; Σαν τον Μάνο; Είσαι το καλοκαίρι. Μελαγχολική και διστακτική; Σαν την Ηρώ; Είσαι το φθινόπωρο. Σκληρός και αποφασιστικός; Σαν τον Μιχάλη; Είσαι ο χειμώνας!
Μια μεγάλη «γκάμα» χαρακτηριστικών, συναισθημάτων, ιδιωμάτων, συνηθειών και αμέσως δίνουμε τίτλο, βγάζουμε «πόρισμα». Από την εξωστρέφεια του καλοκαιριού παραμυθιάζονται με την Άνοιξη κι απ' την ελευθερία του φθινοπώρου περνούν στην αυστηρότητα του χειμώνα.
Κι όλοι τους τρελαίνονται για μπύρα! Τι είναι; Καλοκαίρι; Και γιατί να μην είναι Άνοιξη, ή και Φθινόπωρο; Δεν βγάζoυμε άκρη. Ίσως αν μιλούσαμε μόνο για τις σταθερές αξίες, τότε να 'χαμε απάντηση. Για τη μανία της παρέας του «Λογω Τιμής» με τη μπύρα μιλάω. Ως σταθερή τους αξία! Από χέρι σε χέρι κι από γενιά σε γενιά!
ΥΓ: Kι επειδή η FIX είναι η πρώτη μπύρα στην Ελλάδα με πάνω από 150 χρόνια ιστορία, καταλαβαίνεις γιατί πρωταγωνιστεί αυτή στις μικρές ιστορίες μιας μεγάλης παρέας: ως γεύση, ως χρώμα, ως αίσθηση, ως επιθυμία, ως εμπειρία, ως σταθερή αξία.
